سائل از عمر سحر کاش دَمی بردارد در ره منزل لیلی، قدمی بردارد
گاه باید نفسی خرج کند رهرو شب گاه باید ز دل کس، المی بردارد
بر دل دلبر خود بار نمی‌افزاید آنکه از سینه‌ی دلدار غمی بردارد
می‌برد غافله‌ها را به سلامت سوی خیر آنکه از چشمه‌ی اخلاص «نَمی» بردارد
خودپرستی نکند هر که خدا را بشناخت اهل دل دست دل از هر صنمی بردارد
نیست بر خواهش دل لقمه‌ی هر سفره حلال مگر آن لقمه ز خوان کَرَمی بردارد
چشم آینه گواه است به هر آنچه در اوست چه نیاز است زبان بر قسمی بردارد
بار سنگین من و یک سفر طولانی کیست از دوش دلم، بار کمی بردارد
تا بگویند همه ظرف مرا هم بشکست دلم از تیغ غمش کاش خمی بردارد
ثبت نظر
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
منم تو وبلاگم دارم یه کارایی برای رییس جهور محبوبم میکنم.
مایل بودین سری بزنید تا باهم تبادل لینک داشته باشیم.
ای احمدی ای که از نژاد احمدی
راه و روش و شیوه تو رسم احمدی
با تو ایران سرزمین لاله ها
یک سر گرفته بوی گل محمدی
سلام بزرگوار قدم رنجه کردید
انجام وظیفه کردیم
افسوس...
از اینکه جوابم رو دادید واقعا ممنون خیلی خوشحال شدم
این وبلاگ واقعا زیباست و نامی که برای اون انتخاب کردید درخور بینش زیبا و سبز شما هم هست.
این شعر توش خیلی حرف داره ولی یه سوال: این شعر از کیه؟
در مورد آدرس وبلاگ هم باید بگم من وبلاگی ندارم که آدرسشو بدم.
ولی چقدر خوبه که آدم بعضی جاها بدون هیچ نشون و آدرسی حضور داشته باشه اینطوری راحت تر می تونه حرف بزنه.
بی صبرانه منتظر پست بعدی شما هستم.
خواهش میکنم، منم ممنونم که شما دوباره نظرات اون پست رو خوندید که جواب منو دیدید ;)
در مورد نام باید بگم که این بینش سبز برای من نیست! شاید بعضی جاها توو زندگیم نتونم بهش عمل کنم، بیشتر بینشی هست که من از مکتب شیعه برداشت کردم، امیدوارم بتونم بهش عمل کنم.
در مورد شعر هم باید بگم که اسم شاعرش رو نمی دونم! ولی حاج منصور ارضی این شعر رو خونده. احتمالا یکی از شاعران ایشون این شعر زیبا رو سرودند
خوشحال شدم