پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

باز کن بر روى من آغوش جان را اى بقیع
تا ببینم دوست دارى میهمان را اى بقیع

بیت الاحزان بود و زهرا، هیچ کس باور نداشت
تا کنند از او دریغ آن سایبان را اى بقیع

گرچه باغ یاس او پُر شد ز گل‎هاى کبود
با على، زهرا نگفت این داستان را اى بقیع

حامل وحى الهى، گاهِ ابلاغ پیام
بوسه مى‏زد بارها آن آستان را اى بقیع

دیگر از آن شب على از درد، آرامى نداشت
داده بود از دست چون آرام جان را اى بقیع

با دلى لرزان، ز بلبل پیکر گل را گرفت
یاد دارى گریه‏هاى باغبان را اى بقیع

لرزه مى‏افتد به جانت، تا که مى‏آرى به یاد
لرزش آن دست‏هاى مهربان را اى بقیع

جز تو غم‏هاى على را هیچ کس باور نکرد
مى‏کشى بر دوش خود بارى گران را اى بقیع

باز گو با ما، مزار کعبه‎ی دل‎ها کجاست
در کجا کردى نهان آن بى‏نشان را اى بقیع


التماس دعا

با سلام و عض تسلیت به مناسبت ایام شهادت زهرای مرضیه
از اینکه به من سرزدید و نظر خودتون رو بیان کردید از شما کمال تشکرو قدردانی را دارم.

سلام آقا محمد
شما آیدی هم ندارید؟ ;-)
از شما هم التماس دعا

سلام از ماست
اینم از آیدی. ;-)

خوش به حالت حاج آقا صفایی
اصلا این حجاز کلا بوی غربت میده انگار
چیزی شبیه یه دلتنگی ریشه دار
نه؟