پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

خدایا!
ای کاش می‌شد هر کس بعد از مرگ یه جعبه سیاه از خودش به جا می‌گذاشت که هنگام کوچ از این دنیا، به چه چیزی فکر می‌کرد یا چه کلمه‌ای روی زبانش بود؛ برای عبرت مابقی انسان‌ها. البته با حفظ صفت ستارالعیوبی‌ات!
 

ثبت نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.

نظرات (۶)

مریم ۱۲ مهر ۸۹، ۱۹:۰۳
سلام..نه اصلا موافق نیستم..هیچ تناسبی با هم نداره که هم ستار العیوبی حفظ بشه هم جعبه سیاه وجود داشته باشه..غیر ممکنه
قاسم صفایی نژاد ۱۲ مهر ۸۹، ۱۹:۳۹
چرا ممکن نیست؟ میتونه جعبه سیاه بدون نام باشه و کسی متوجه نشه این جعبه سیاه متعلق به کیست!
احسان ۱۴ مهر ۸۹، ۱۳:۱۸
جعبه سیاه/ هست. داریم.تداریم؟
مال اکثرمون هم همین واحسرتا و از این دست حرفهاست
قاسم صفایی نژاد ۱۴ مهر ۸۹، ۲۰:۴۰
احسان جان، خیلی‌ها با اشهد جان می‌دهند و خیلی‌های دیگر با نام زهرا (س) و حسین (ع) و...
از سوی دیگر:
شنیده‌ام که یه انسان خیلی مؤمن، فقط یک شب در زندگی گول می‌خورد و با اصرار فراوان دوستانش به مجلس شراب می‌رود و حتی شراب هم نمی‌خورد ولی اجلش می‌رسد و صبح جنازه او را از مجلس شراب بیرون می‌کشند و همه فکر می‌کنند او منافق بوده!
کمند ۱۶ مهر ۸۹، ۱۶:۰۱
سلام...کاش اونقدر خوب بشیم که مرگ برایمان خوب شیرین بشه کاش شیطان دم مرگ به بالینمون نیاد کاش فرصت کافی برای جبران داشته باشیم...کاش حالیمان شود کاش همه چیز خوب بود....کاش...
فاطمه ۱۷ مهر ۸۹، ۱۱:۵۳
جعبه سیاه هرکس شیوه زندگی کردن اونه
به قول شهید مطهری هرکس هماطور میمیره که زندگی کرده
خیلی از آدمهایی که فکر میکنیم میشناسیمشون وقتی میمیرن تازه میفهمیم کی بودند.