پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

نیمه شعبان امسال آنقدر مشغله ذهنی داشتم که سعادت نوشتن یک یادداشت برای مولایمان (عج) را نداشتم. دوست داشتم بنویسم اما نمی‌دانستم چه بنویسم که تکراری نباشد و تمرکز لازم برای تفکر را نداشتم.
امشب برای اقامه نماز جماعت به مسجد محله‌مان رفته بودم که امام جماعت پس از نماز، سخنانی برای دعوت به امام زمان (عج) ایراد کرد. آنقدر مجذوب شدم که به نظرم رسید گزیده‌ای از سخنان ایشان را به عنوان یادداشت نیمه شعبان بنویسم.
سه راه برای دعوت به امام زمان (عج) وجود دارد:
برهان یا حکمت:
برهان یعنی استفاده از یقینیات برای یقین یافتن به چیزی که به آن مطمئن نیستیم و یا بی‌اطلاعیم. به دلیل اینکه برهان کاملاً با عقل مرتبط است، شنونده عاقل پس از شنیدن برهان، چاره‌ای جز پذیرفتن ندارد.
موعظه حسنه:
یعنی استفاده از موعظه به نحوی که دل طرف مقابل نرم شود و حرف ما را بپذیرد.
جدل:
یعنی به چالش کشیدن باورهای طرف مقابل در قبال مواضع متناقض‌اش!
به طور مثال می‌گویند که دوست کافر نیوتن، از دیدن ماکت منظومه شمسی، اظهار تعجب کرد و گفت این ماکت را که ساخته است؟ نیوتن در جواب گفت که خود به خود به وجود آمده است! شخص کافر گفت: مگر می‌شود؟ و نیوتن پاسخ داد که چطور تو عالم با این عظمت رو می‌گویی خود به خود به وجود آمده است اما این ماکت را نمی‌توانی بپذیری؟
البته در استفاده از شیوه جدل باید بخاطر داشته باشیم که در دایره مسلمین نباید از این شیوه استفاده کرد.

امیدوارم که در دعوت انسان‌ها به امام زمان (عج) در حد توان‌مان بکوشیم و خارج از افراط و تفریط و در چارچوب اسلام حرکت کنیم.