پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

روز نهم دی ماه سال 88 روزی بود که مردم تکلیف خود را برای همیشه با فتنه‌گران و سران فتنه 88 روشن کردند. حال اگر تعللی از سوی سیاسیون در این امر رخ داد و بعد از 9 دی 88 هم تا 25 بهمن 89 یا سکوت اختیار کردند و یا کماکان موضع دوپهلو می‌گرفتند بحث و سخن دیگری است.
سؤالی که در فضای سیاسی کنونی ایران وجود دارد این است که تکلیف مردم با ساکتین فتنه چیست؟
به نظر من افراط و تفریط بعضا در این مورد هم دیده می‌شود. از طرفی یک سر طیف، ساکتین فتنه را در تصمیم‌گیری‌های کلان اصولگرایان راه می‌دهند و نماینده شخصی آنان را به جلسات جبهه متحد 7+8 برای تصمیم‌گیری در خصوص اصولگرایی دعوت می‌کنند و از طرفی دیگر افرادی مانند آیت الله علم‌الهدی می‌گویند ساکتین فتنه 88 اگر فرصت پیدا کنند، مجددا در مقابل ولایت می‌ایستند. (+)
سؤال من از یک سر طیف این است اگر شما می‌گویید این اشخاص جزء ساکتین فتنه نیستند، آیا لازم نیست این موضوع برای مردم تبیین و روشن گردد؟ بالاخره مردم در اینکه ساکتین فتنه چه کسانی هستند تقریبا اتفاق نظر دارند. اگر هم می‌گویید این عده از ساکتین فتنه بوده‌اند ولی توبه کرده‌اند، آیا درست است که صرف توبه کردن به سرعت به جلسات تصمیم‌گیری‌ها راه داده شوند و اختیار امور را در دست گیرند؟
رهبر معظم انقلاب در 29 تیر ماه 88 فرمودند که: «نخبگان سر جلسه‏ى امتحانند؛ امتحان عظیمى است. در این امتحان، مردود شدن، رفوزه شدن، فقط این نیست که ما یک سال عقب بیفتیم؛ سقوط است.» (+) آیا شما به این سخن مقام معظم رهبری باور دارید؟ شاید مردم بپذیرند که این عده پس از توبه و معذرت‌خواهی از مردم در جمع ولایتمدارها بازگردند اما آیا مردم راضی هستند که اختیار امور دوباره به آنها سپرده شود؟
سؤال من از سر دیگر طیف هم این است که صحیح است که این اشخاص از قله انقلاب سقوط کرده‌اند ولی آیا نباید اگر توبه کردند آنان را در دامنه کوه استوار انقلاب پذیرفت؟ بالاخره افرادی از ساکتین فتنه ممکن است واقعا توبه کرده باشند، آیا درست است که بدون اینکه استثنایی در نظر بگیریم،‌ بگوییم همه آنان مقابل ولایت می‌ایستند؟