پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

شش سال گذشت...

از روزی که تو را دیدم، چند ماهی هم بیشتر از شش سال گذشته است؛ اما امروز دقیقا شش سال از روزی می‌گذرد که به هم قول دادیم همیشه همراه و همسفر باشیم تا به خدا برسیم.

یادت هست که وقتی نمی‌توانستم مستقیم خواستگاری کنم، گفتم: آدم برای رسیدن به خدا به همسفر نیاز دارد...

چقدر خوب است کسی که هر روز خواستنی‌تر می‌شود و پیوندش ناگسستنی‌تر، مسیر رسیدن به خدا را هموار کند و چقدر خوب است که تو همانی.

چقدر شیرین است که انسان کاستی‌هایش را از روی یک لبخند بشناسد و تو همان لبخند شیرینی.

چقدر گوارا است که خودت را در نگاه یار جستجو کنی، و تو همان نگاه گوارایی.

تو همانی که دوستت دارم...

تو همانی که در ثانیه‌های نبودنت پژمرده می‌شوم و با غصه‌هایت رنجور.

همسر نازنینم، ششمین سالروز پیوندمان فرخنده باد.

تا سرو قباپوش تو را دیده‌ام امروز                        در پیرهن از ذوق نگنجیده‌ام امروز

من دانم و دل، غیر چه داند که در این بزم             از طرز نگاه تو چه فهمیده‌ام امروز