پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

گنه کوچک شمردن خود گناه است

یک وقت‌هایی حواسمان نیست که داریم چه می‌کنیم. فقط به این فکر می‌کنیم که فلان رفتار ما چه تأثیری بر روی خودمان و سعادتمان دارد اما اینکه این رفتار ما بر دیگران چه تأثیری دارد را تأملی نمی‌کنیم. اینکه شخصی دیگر ممکن است در چه شرایطی باشد و یک ضربه کوچک می‌تواند چه ضربه سهمگینی برای او به حساب آید مورد توجه‌مان نیست؛ خودخواهیم و ...

یک وقت‌هایی حواسمان نیست که داریم چه می‌کنیم. اینکه اصل گناه چقدر می‌تواند بد باشد و کوچک و بزرگ ندارد، کم و زیاد ندارد، طولانی و کوتاه مدت ندارد. ذره‌ای ظلم هم بد است و می‌تواند موجبات پرتاب شدن تا دوردست‌ها را فراهم نماید.

یک وقت‌هایی حواسمان نیست که داریم چه می‌کنیم. خیال می‌کنیم حواسمان هست و همه جوانب را سنجیده‌ایم اما زهی خیال باطل. بعضی حساب و کتاب‌ها با حساب و کتاب ما متفاوت است و جور دیگری رقم می‌خورد چون اصلا در سازوکار دیگری می‌چرخد دنیا.

یک وقت‌هایی حواسمان نیست که داریم چه می‌کنیم. متوجه نیستیم که آزمایشات الهی یکی پس از دیگری دارد سپری می‌شود و ممکن است دیگر آزمایشی در کار نباشد و افسار را به گردن خودمان بیاندازند که فرمود: إِنَّ رَبَّکَ لَبِالمِرصادِ (فجر، 14)

حواسمان باشد...

 

ثبت نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.

نظرات (۳)

ثریا شیری (بانوچه) ۱ آبان ۹۵، ۱۸:۴۴
برا همینه که لازمه هر انسانی قبل از خواب خودش رو مورد ارزیابی قرار بده.
سا قی ۵ آبان ۹۵، ۱۰:۵۹
نکته خوبی بود
باید به بزرگی کسی که معصیتش را می کنیم نگاه کرد
لطفی آذر ۶ آبان ۹۵، ۰۱:۰۸
ای کاش حداقل به تأثیر رفتارمان بر خودمان بیاندیشیم. گاهی این را هم از خود دریغ میکنیم.
و نتیجه این حواس پرتی میشود از دست دادن سرمایه های بزرگ زندگی که برای بدست آوردنشون عمری رو زحمت کشیده بودیم.
ای کاش می تونسیم به دانشمون عمل کنیم.