پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

همیشه در میان ملت‌ها، دسته‌ای وجود داشته‌اند که تحت تأثیر جو و فضای روانی ساخته شده توسط دیگران، اقداماتی می‌کنند. اقداماتی که بعضا تأثیر آنچنانی ندارد اما برخی اوقات می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی فرهنگ، اقتصاد و اجتماع بگذارد. 

این یادداشت مجال پرداختن پژوهشی به اینکه کوروش که بود و چه کرد را نمی‌دهد؛ قطعا کوروش پادشاه بزرگی بود که با همه بزرگی‌اش مطلق نبوده و دولت او، خوبی‌ها و بدی‌هایی داشته است. در حال حاضر سخنم این نیست که کوروش از بقیه پادشاهان بهتر بود یا خیر و یا اینکه از عصر خود جلوتر بود یا خیر؛ بحث بر سر آن دسته از مردمی است که تحت تأثیر جو اقداماتی می‌کنند که این اقدامات بعضا از حب کوروش هم نیست و از بغض دیگری است.

چند سؤال است که از این افراد که به قول حامیانشان صف 2-3 کیلومتری در اطراف مقبره کوروش تشکیل دادند و مبلغان آن‌ها در فضای مجازی دارم:

- چه اصراری است که تاریخ بیش از 7 هزار ساله سرزمین پارس را به 2500 سال تقلیل دهیم؟

- چقدر کوروش رو می‌شناسید؟ کدام کتاب را در مورد تاریخ ایران باستان خوانده‌اید؟ به غیر از این اطلاعات اندک توزیع شده در شبکه‌های اجتماعی و موبایلی، چه چیزی از کوروش می‌دانید؟

- آیا یک بار روخوانی شاهنامه را انجام داده‌اید؟ چقدر دوره اساطیری و تاریخی ایران را می‌شناسید؟

- شعارهایی شبیه «ما آریایی هستیم / عرب نمی‌پرستیم» از کجا آمده است؟ اصلا می‌دانید آریایی‌ها چه کسانی بودند؟ می‌دانید ایران قبل از ورود آریایی‌ها هم تمدن داشت؟ می‌دانید با به حساب آوردن خود به عنوان آریایی، چقدر از تاریخ کشورمان را حذف می‌کنید؟ 

- آیا یکی از افتخارات منشور کوروش، نفی نژادپرستی و آزاداندیشی نیست؟ این چه نسبتی دارد با شعارهای ضدعرب و ضد اسلام؟ چگونه خود را طرفدار کوروشی می‌دانید که همان چند جمله باقیمانده از او را هم در عمل قبول ندارید؟

متأسفانه کوروش را فقط تبدیل کرده‌ایم به یک نماد سطحی. نمادی که کسی از آن اطلاعات عمیقی ندارد و به دلیل همین بی‌اطلاعی، به جای اینکه مایه وحدت قرار گیرد، تبدیل به مایه اختلاف شده است.