نوروز مبارک
درود بر بهار انسانها و خرمی دورانها
امید داریم نوروز بعدی را با حضرت موعود جشن بگیریم.
اللهم عجل لولیک الفرج
درود بر بهار انسانها و خرمی دورانها
امید داریم نوروز بعدی را با حضرت موعود جشن بگیریم.
اللهم عجل لولیک الفرج
* این یادداشت به عنوان سرمقاله شماره 52 هفته نامه سرخط منتشر شده است.
دکتر روحانی در مراسم اختتامیه بیستمین جشنواره مطبوعات سخنانی را مطرح کردند که طبیعتا میتوان انتظار داشت از آن جهتگیری دولت یازدهم در قبال مطبوعات آشکار گردد. سخنرانی ایشان چند نکته کلیدی داشت:
اینکه «آزادی بیان باید با در نظر گرفتن شرایط تاریخی، فرهنگی، دینی، مذهبی و اجتماعی یک کشور و جامعه باشد.» جملهای است که هر چند عطر خوبی از آن به مشام میرسد و میتوان اینگونه برداشت کرد که رئیس جمهور از دین و فرهنگ مردم ایران و حساسیت آنان روی این مسئله حمایت کرده است اما انتظار داریم جهتگیری کلی آن به سوی توحید و عدالت باشد و البته عمل به آن از دادن شعار آن مهمتر است.
این جمله رئیس جمهور که «امروز میدانیم قدرت رسانههای کشور هر مقدار قویتر باشد، ما توانمندتر در صحنه بینالمللی حضور پیدا خواهیم کرد.» واقعا مایه نیکبختی است و البته حتما ایشان میدانند دولت در عملیسازی این شعار بیشترین مسئولیت را دارد. رسانهها برای عملیسازی این شعار نه فقط نیاز به بودجه دارند بلکه برای اقدامات بینالمللی نیاز به حمایتها و رایزنیهای دیپلماتیک دارند. مثال واضح آن این است که به طور مثال رئیس جمهور ما با رسانههای غربی مصاحبه میکنند اما خبرنگاران ما نمیتوانند حتی با یک وزیر آمریکایی مصاحبه کنند؛ یا فشاری که بر شبکههای تلویزیونی ما بخصوص پرستیوی به دلیل «دیدن جهان از زاویهای دیگر» وجود دارد، عزم جدی دولت را میطلبد.
رئیس جمهور گفتند: «اگر با فشارها و شیوههای پلیسی مساله فرهنگی حل شدنی بود امروز دیگر نباید نگران فرهنگ جامعه میبودیم.» این سخن درست است که نمیتوان با سختگیری خشن و نظارت کنترلآمیز بسیار دقیق در مورد فرهنگ اقدام کرد اما ایشان حتما توجه دارند که از سوی دیگر نیز نمیتوان فرهنگ را مقولهای رها و خودرو و غیرقابل مدیریت بدانیم و این معنای اعتدال است.
دکتر روحانی گفتند: «چه مقدار از مسائل فرهنگی کشور در اختیار وزیر است؟ و چه میزان بودجه فرهنگی در اختیار بخشهای متصدی فرهنگ دولتی قرار دارد؟» رئیس جمهور حتما توجه دارند که همه چیز بودجه نیست. دولت به جز اینکه بودجه قابل توجهی از طریق وزارت ارشاد و همچنین سازمان میراث فرهنگی و کتابخانه ملی و سایر نهادهای فرهنگی تحت امر خود دارد، سایر امکانات مادی و معنوی، از شبکههای ارتباطی، رسانههای مختلف، قوانین مصوب هیئت وزیران، تقدیم لوایج به مجلس نیز وجود دارند، ضمن اینکه رئیس جمهور، رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز هستند!
نگارنده معتقد است این جمله دکتر روحانی که «شعارها را کم و مشکلات جامعه را برای مردم تبیین کنیم.» سخن بسیار بجایی است که باید به آن عمل شود. قطعا مسائلی از قبیل اینکه شعار دهیم 100 روزه مشکلات را حل میکنیم و پس از 100 روز به تبیین مشکلات بپردازیم، برای عموم مردم قابل قبول نیست.
ایشان اضافه کردند: «همه باید دارای امنیت مساوی باشند و هر کس خطا کرد باید با او برخورد شود.» سؤال این است که آیا واقعا دولت به این جمله پایبند است؟ آیا اینکه برخی متهمین توسط دولت و شخص رئیس جمهور حتی در راهپیمایی 22 بهمن در بوق و کرنا میشوند ولی برخی آقازادهها میتوانند در همایشهای دولتی و غیردولتی شرکت نمایند و یا اینکه پروندههای مبهم و مشکوک نفتی و غیرنفتی مورد توجه دولت نیستند، مصداق این جمله است؟!
با دکتر فرهنگی از سالهای ابتدایی تحصیلات دانشگاهی از طریق آثارشان آشنا شدم اما طی 4 سال گذشته که افتخار شاگردی ایشان در 3 درس در دوره کارشناسی ارشد و دکتری در رشته مدیریت رسانه را داشتهام، بیش از پیش با ایشان آشنا شدهام. بزرگداشت دکتر فرهنگی که روز قبل در کتابخانه ملی برگزار شد، بهانهای شد تا راجع به ایشان ادای وظیفه نمایم و مراتب قدردانی خود را اعلام نمایم که مولایمان فرمود: «من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا».
به واقع ایشان یکی از نوادر عصر کنونی کشور عزیزمان ایران هستند که علاوه بر اینکه دانش بسیاری در حوزههای مختلف تاریخی، فرهنگی، جامعهشناسی، مدیریتی، فلسفی، رسانهای و ارتباطاتی دارند، شخصیت ارزنده و قابل احترامی دارند. به جرأت میتوان گفت ایشان مصداق همان ضرب المثل ایرانی هستند که:
درخت هر چه پربارتر است، افتادهتر است
آشنایی عمیق با دانش روز بشری در حوزههای متعدد علوم انسانی در کنار آشنایی با فرهنگ اسلامی- ایرانی و البته تسلط به ادبیات و آثار برجسته مانند شاهنامه فردوسی و مثنوی مولوی و استفاده از آنها در علوم روز و تولید فکر و تولید علم از سویی، و سجایای اخلاقی ایشان مانند عشق به وطن، دلسوزی، تواضع، نظم، صمیمیت و انصاف از سوی دیگر، از ایشان شخصیتی کمنظیر ساخته است.
من از ایشان فقط «مدیریت رسانه» نیاموختم؛ از ایشان عشق به مردم و فرهنگ ایرانی و انصاف در نگاه به همنوعان را آموختهام.
به نظر میرسد دستنوشته ایشان برای همایش بزرگداشت، خود گویاتر از همه چیز باشد:
روش آزمایش، روش دقیق مشاهده علمی است که به طور کلی بیش از روشهای دیگر تحقیق با علوم ساختمند (structured science) ارتباط دارد. آزمایش اساساً شامل «عمل» و «مشاهده نتیجه عمل» است.
محقق علوم اجتماعی گروهی آزمودنی را برای اجرای آزمایش انتخاب میکند؛ سپس متغیری را بر آنان وارد میسازد و به مشاهده تأثیر آن متغیر بر گروه آزمایشی میپردازد.
هدف از طرحهای آزمایشی برقراری رابطه علت و معلولی بین دو یا چند متغیر است. آزمایش یکی از بنیادیترین روشهای تجربی برای کسب شناخت عمیق درباره جهان است. آزمایش به صورت علمی به عنوان روشی برای بررسی حوزههای کمتر شناخته شده، حل کردن مسائل علمی و تأیید فرضیههای نظری نیز تعریف شده است.
فایل ارائه روش تحقیق تجربی را میتوانید از اینجا دریافت نمایید.