اگر استراتژی یک فرآیند تکاملی است پس وجود دانش به عنوان یک نیروی محرکه میتواند مورد توجه باشد و یک سازمان باید دارای پایگاه دادههای دانش باشد که از طریق تحلیل محیط خارجی دانش مورد نیاز به دست میآید و موجب تحقق چشمانداز میشود.
جدای از تحلیل محیط خارجی، سازمانهای باید روابط بین کارکردهای کسب و کار و همچنین چگونگی ساختاربندی منابع سازمان در حمایت از این کارکردها را (برای مثال معماری منابع انسانی، معماری مالی، معماری تکنولوژی و غیره) ارزیابی کنند. در طول فرآیند تعیین روابط بین فرآیندهای کسب و کار، ضروری است که جریان اطلاعات نیز مشخص شود. در اصل فرآیند کسب و کار چیزی بیش از گسترش جریان اطلاعات نیست و تعیین جریان اطلاعات، استراتژیستها را توانمند خواهد ساخت تا جریان و مبادله دانش را ارزیابی کنند. در این صورت است که دانش به عنوان یکی از عناصر حیاتی برای ارزیابی اثربخشی و کارآمدی پروفایل سازمانی (داخلی) و محیط خارجی به کار میرود، عنصری که نه تنها توانایی تدوین استراتژی کسب و کار را دارد، بلکه به عنوان زیربنای فرآیند تدوین استراتژی سازمان عمل میکند.
هفته گذشته به دعوت یکی از دوستان، به تماشای تئاتر «پاییز» رفتم. بازی امیر جعفری در این تئاتر، باعث شد که حدس بزنم احتمالا تئاتر قوی و با مفهومی است، زیرا امیر جعفری را با وسواس در انتخاب فیلمنامهها برای بازی شناختهام. به پارک هنرمندان که رسیدیم و وارد سالن که شدیم جملهای توجه مرا جلب کرد: تقدیم به خاطره غرورانگیز دلاوران لشکر 31 عاشورا. با خودم فکر کردم حتما با نمایشی در حوزه دفاع مقدس روبرو خواهم شد. نمایش شروع شد و بر خلاف تصورات من، پیام اصلی نمایش نکات دیگری را به ذهن متبادر میکرد.
داستان نمایش، داستان یک خانواده آذری است که فرزندان از یک پدر ولی دو مادر هستند. «جواد» پسر ارشد خانواده که از زن اول پدر خانواده است و بازی نقش آن به عهده امیر جعفری است، به قول قدیمیها یک لوتی است که دعوایی است، مست میکند اما معرفت دارد و ناموس میفهمد. «علی» پسر کوچکتر خانواده که از زن دوم پدر خانواده است، در روایت داستان به عنوان بسیجی معرفی میشود و در دفاع مقدس، فرمانده بوده است. «پروین» خواهر خانواده است و مادر و دایی خانواده هم در داستان نقش دارند. شخصیتهای داستان خاکستری هستند و انتخاب قهرمان داستان از منظر تماشاگران ممکن است متفاوت باشد، هر چند که «جواد» نقش محوری داستان است اما او هم نقاط سیاهی در روایت دارد.
اپراتورهای تلفن همراه در کشورمان، تنوع چندانی ندارند. هر چند رقابتی در چند سال اخیر بین همراه اول و ایرانسل به وجود آمد و با آمدن رایتل به نظر میرسید رقابت به سود مشتریان خاتمه یابد اما نباید از نقش تبلیغات هم در این رقابت، غافل شد.
اواخر پاییز 91 بود که با تبلیغات فراوان رایتل، یک سیم کارت دائمی رایتل خریداری کردم. صرف نظر از اینکه پوشش آنتن مطابق نقشه سایت نبود و بسیاری از مناطق آنتندهی در لحظهای وجود داشت و لحظهای دیگر تا دقایقی امکان اتصال وجود نداشت، اشکالات بزرگ دیگری نیز وجود داشت؛ مانند عدم دریافت پیامک از بانکها، سامانههای خبری و ... که تا تابستان امسال وجود داشت.
اما تیر ماه امسال رایتل با تبلیغات فراوان در مورد فعال کردن رومینگ ملی (از خزر تا خلیج همیشه فارس) و استفاده از پوشش آنتنهای سایر اپراتورها، سعی در ورود جدیتر خود به بازار اپراتورهای همراه کرد. اما از آنجا که ذات تبلیغات این است که خوبیها گفته شود و بدیها به چشم نیاید، واقعیتهایی بر روی مشترکان پس از خرید مشخص میشود که به نظر میرسد گاهی مصداق «کم فروشی» است.
رومینگ ملی رایتل در روزهای ابتدایی راه اندازی، در مکانهایی که رایتل آنتن نمیداد به همراه اول و ایرانسل منتقل میشد تا مشترک رایتل تقریبا در هر مکانی پوشش شبکه داشته باشد. اما پس از گذشت یکی دو ماه، اختلال جدی در اتصال به آنتنهای همراه اول و ایرانسل پیش آمد که در بسیاری از زمانها اجازه اتصال به آنتنهای این دو اپراتور داده نمیشد. پس از گزارش مشکل به رایتل از طریق سایت رایتل، اپراتورهای رایتل با تماس پیگیرانه خواهان حل مشکل بودند اما به دلیل اینکه از تخصص کافی برخوردار نبودند، راهنماییهای درستی نمیکردند. حتی گاهی اوقات سخنانی مانند «با همراه اول تماس بگیرید که چرا در انتقال به آن مشکل وجود دارد» بر زبان رانده میشد که به دلیل اینکه من مشترک رایتل بودم، خنده دار بود.
به هر حال پس از چند بار گزارش مشکل، بنده از اپراتورهای خط مقدم رایتل به سمت تیم تخصصی رایتل هدایت شدم که با کمتر از دو دقیقه صحبت، مشکل به صورت شفاف توضیح داده شد. «مشکل با همراه اول طی چند روز آتی حل میشود اما ایرانسل در مناطقی که مشترکان زیاد دارد، نمیتواند مشترکان رایتل را ساپورت کند و به همین دلیل امکان اتصال به ایرانسل وجود ندارد.» که البته با سؤال بعدی مشخص شد که همه جای شهر تهران جزو این مناطقی است که رومینگ ایرانسل قابل استفاده نیست.
این مشکل کماکان وجود دارد و به نظر نمیرسد که ارادهای برای حل آن باشد. رومینگ به همراه اول هم با اینکه بسیار بهتر از دوره اختلال است اما گاها اختلالهایی در آن به وجود میآید.
یکی دیگر از مشکلات رومینگ رایتل، عدم وجود بستهها و طرحها در استفاده از رومینگ است. به طور مثال وقتی از طرح بینهایت رایتل استفاده میکنید، فقط باید از آنتن رایتل استفاده کنید و اگر در مترو (که رایتل به هیچ وجه آنتن نمیدهد و باید با رومینگ همراه اول صحبت کنید) با موبایل صحبت کنید خارج از طرح بینهایت است و باید هزینه مجدد بپردازید. یا اینکه اگر از اینترنت یک ماهه رایتل استفاده میکنید، وقتی به رومینگ همراه اول متصل میشوید، علاوه بر آنکه نمیتوانید از اینترنت پرسرعت رایتل استفاده کنید و باید به اینترنت کمسرعت همراه اول بسنده کنید - که به نظر منطقی میرسد - باید هزینه مجدد نیز بپردازید و جزو بسته یک ماهه شما محسوب نمیشود.
به هر صورت، به نظر میرسد رومینگ رایتل فقط چاره دردهای اضطراری است که در دسترس باشید و انتظار بیشتر از آن نباید داشت. البته باید انتظار داشته باشید گاهی اوقات نیز به صورت اتوماتیک به رومینگ متصل نشود و شما به صورت دستی این کار را انجام دهید.
اهل معرفت گویند: دعا بر سه گونه است:
یکى، دعاى از روى استعجال، و آن دعاى عامه است. اینان چون اسیر مقاصد نفسانیه هستند، در دعا نیز شتابزده هستند که مبادا مقاصد دنیاوى یا حیوانى از آنها فوت شود.
دیگر، دعاى از روى احتمال، و این دعاى ارباب حکمت است. اینان نیز پابند مقاصد خویشند و احتمال مى دهند دعا در جریان امور قضائى دخالت داشته باشد و قضاى حق تعالى مقید به دعا باشد؛ از این جهت دعا کنند.
سوم، دعاى از روى امتثال است، و این دعاى اصحاب معارف است. آنان از اسارت نفس بیرون آمدند، و براى آمال نفسانیه و لذات خویشتن لب به دعا نگشایند.
من گروهی میشناسم ز اولیا که زبانشان بسته باشد از دعا
اینان دعا را براى امتثال امر خدا مىکنند. چون دعا خلوت با حق و مخاطبه با محبوب مطلق است، قیام به آن کنند.
حقا که انسان اگر به نور معرفت قلبش منور باشد و مانند ما اسیر سلسلههاى شهوات و زندان طبیعت نباشد، هرگز مخاطبه با حق تعالى و توجه و ذکر او را وسیله چیز دیگر قرار نمىدهد.
اولیاء خدا نظرشان به دعا انقطاع به حق تعالى است، و او و مذاکره و خلوت با او را وسیله خودپرستى و خودخواهى نمىکنند؛ بلکه هر چه بخواهند براى آن است که باب مراوده با دوست را مفتوح کنند.
در دل دوست به هر حیله رهى باید کرد
ما اسیران نفس و شهوت، خدا را براى خرما مىخواهیم، و دوست مطلق را فداى لذات نفسانیه مىکنیم. و این از بزرگترین خطاها است که اگر دل ما حظى از معرفت داشت و جلوهاى از محبت در آن حاصل بود، باید از خجلت بمیریم، و سر شرمسارى را تا قیامت بر زیر افکنیم. آنان اگر چیزى بخواهند، چون کرامت دوست است، مىخواهند.
شرح حدیث جنود عقل و جهل، صفحه 363
نویسنده: امام خمینی (ره)