و همان طور که لباسهاى خیلى فاخر را در نفوس تأثیر است، لباسهاى خیلى پست را چه در مادّه و جنس و چه در هیئت و شکل در نفوس تأثیر است؛ و چه بسا باشد که فساد این به مراتب بالاتر از آن لباسهاى فاخر باشد؛ زیرا که نفس را مکایدى است بسیار دقیق، همین که خود را از نوع ممتاز دید به اینکه خود لباس خشن و کرباس پوشیده و دیگران لباسهاى نرم و لطیف پوشیدند، از معایب خود به واسطه حبّ به خود غفلت مىکند؛ و این امر عرضى غیر مربوط به خود را مایه افتخار شمارد؛ و بسا باشد که به خود اعجاب کند و تکبّر بر بندگان خدا کند و سایرین را از ساحت قدس حق دور داند و خود را از مقرّبین و خلّص عباد اللَّه داند؛ و چه بسا مبتلا به ریا و دیگر مفاسد بزرگ شود.
آداب الصلوه؛ صفحه 89
نویسنده: امام خمینی (ره)
وقتی مدتها منتظر اتفاقی هستی ولی اتفاق نمیافتد، اما درست در روزهایی که آن قدر سرت شلوغ هست که حتی فرصت سر زدن به وبلاگت که هر روز به آن سر میزدی را نداری، آن اتفاق میافتد...
وقتی آن اتفاق جوری نمیافتد که انتظارش را داشتی...
وقتی همه چیز وارونه جلوه داده میشود و خوب، بد جلوه داده میشود...
دیگر حرفی نمیماند که بزنی...
یا شاید حرفی داری ولی حتی قدرت واکنش و سخن نداشته باشی...
به هر حال پیام وقتی نتیجه دارد که ابزار رسیدن به هدف را داشته باشی...
دیگر باید سکوت کنی تا شاید آوای فاختهات این بار بی صدا و ساکت به یار برسد...
آوای سکوت...
پژوهشگر فرهنگی باید مطمئن شود که بنیانگذار یک سازمان و شرایط بنیانگذاری در بررسیهای فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. فرهنگها اساسا سه منشأ دارند: باورها، ارزشها و فرضهای بنیانگذاران سازمانها؛ تجربههای یادگیری اعضای گروه همراه تحول سازمان آنها؛ و باورها، ارزشها و فرضهای تازهای که رهبران و اعضای جدید وارد سازمان میکنند.
اگر چه هر یک از این مکانیسمها نقش حساسی ایفا میکنند، اما مهمتر از همه، آنها در شکلگیری و آغاز فرهنگها کارکرد گروه را انتخاب کرده، بلکه اعضای گروه را هم برگزیده و بر پاسخهای اولیه گروه در تلاشهایشان برای موفقیت در محیط عمل خود و گنجاندن خود در آن تأثیر میگذارند.
مدیریت سازمانهای رسانهای در BBC و CNN، صفحه 14
نویسنده: لوسی شانکلمن
دیلمى در ارشاد القلوب از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روایت کند که رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «در شب معراج خداى تعالى فرمود: «اى احمد، اگر بندهاى نماز اهل آسمان و زمین را بخواند و روزه اهل آسمان و زمین را بگیرد و چون ملائکه طعام نخورد و جامه عابدان را بپوشد پس از آن در قلب او ببینم ذرّهاى از حبّ دنیا یا سمعه آن یا ریاست آن یا اشتهار آن یا زینت آن، با من مجاورت نمىکند در منزلم و از قلب او محبّت خود را بیرون مىکنم و قلب او را تاریک مىکنم تا مرا فراموش کند و نمىچشانم به او شیرینى محبّت خود را.» پر واضح است که محبّت دنیا با محبّت خداى تعالى جمع نشود. و احادیث در این باب بیشتر از آن است که در این اوراق بگنجد.
آداب الصلوه؛ صفحه 50
نویسنده: امام خمینی (ره)