انحصارگرایی گوگل در کنار الگوریتم‌هایش که اطلاعات را به سوی منافع سرمایه نئولیبرال و نخبگان اجتماعی ایالات متحده می‌برد، باعث شده جریان اطلاعاتی‌ای به‌وجود آید که تظاهر به معتبربودن می‌کند ولی در عمل، بازتاب منابع تبلیغاتی است. به بیان دیگر، باید گفت که گوگل به سود دست‌به‌جیب‌ترین مشتریان خود، یا یک‌جور درهم‌تنیدگی منافع مردمی و تجاری کار می‌کند. اما کاربران، گوگل را یک منبع عمومی می‌دانند که به منافع تجاری هیچ گوشه‌چشمی ندارد. گوگل مستقیما از راه آنچه می‌توان «کارتفریح» کاربران نامید، پول درمی‌آورد؛ وقتی کاربران می‌پذیرند کار و داده‌های شخصی خود را در اختیار گوگل و محصولات آن بگذارند، نتیجه چیزی نیست مگر سود کردن گوگل.
الگوریتم‌های سرکوبگر، صفحه ۴۰
ترجمه: محمد نصیری
اگر انسان‌ها از قبل، نیازهای ولیّ خدا را تخمین نزده و خود را برای رفع آن نیاز مهیا نکرده باشد، زمانی که باید، نمی‌تواند در میدان حاضر شود؛ فرصت‌ها بر او سبقت می‌گیرند و نه او بر فرصت‌ها؛ از این رو نمی‌تواند از فرصت‌ها بهترین بهره را ببرد.
ضیافت بلا
نویسنده: سید محمدمهدی میرباقری
ما معمولا در دنیای متحول و روی امواج، خانه می‌سازیم و به محض ساختن نیز خدای متعال آن را خراب می‌کند. دوباره جای دیگری را می‌سازیم و باز هم خدا آنجا را خراب می‌کند! اگر عاقل باشیم، پس از خراب شدن، دوباره آن را نمی‌سازیم. اگر از روی موج پا برداریم، خداوند ساحل را به ما نشان می‌دهد.
ضیافت بلا
نویسنده: سید محمدمهدی میرباقری
از گوناگونی و اختلاف‌ها فهمیده می‌شود که خدا قصد دارد در هر چیزی خود را به آدمی نشان دهد، تا هرگز از او غافل نباشد...
نقل می‌کنند که روزی مرحوم «فیض» و «صدرالمتألهین» همراه با یکدیگر از مسیری عبور می‌کردند. دختری را بالای بام دیدند که قالی تکان می‌دهد و جوانی هم ایستاده و او را نگاه می‌کند و شعر می‌خواند. جوان به دختر می‌گوید: «نیامده‌ای به پشت بام تا قالی تکان بدهی، آمده‌ای که خود را نشان دهی.» صدرالمتألهین متحول می‌شود و گریه می‌کند. مرحوم فیض از او می‌پرسد: چه شد؟! ایشان جواب می‌دهند: گریه من از این جهت است که این همه سال درس خوانده‌ام و فلسفه نوشتم و خود را عاشق خدای متعال می‌دانم اما هنوز با این حال و صفایی که این داماد با عروس خود داشت، من نتوانستم با خدای خود چنین سخن بگویم؛ لذا به حال خود گریه می‌کنم.
با صدهزار جلوه برون آمدی که من
با صدهزار دیده تماش کنم تو را
ضیافت بلا
نویسنده: سید محمدمهدی میرباقری
اگر معبودی افول داشته باشد، ارزش دل‌سپردن ندارد؛ لذا انسان‌ها با این افول‌ها به سه شکل برخورد می‌کنند: عده‌ای هنگام ظهور و تجلی معبود، به آن دل می‌بندند و هنگام غروبش غصه می‌خورند؛ لحظه‌ای دل می‌بندند و لحظه‌ای غصه می‌خورند و عمرشان این‌گونه می‌گذرد. عده‌ای هنگام شکست معبودشان، می‌گویند: «به جهنم که شکست!» می‌خواهند خود را آزاد جلوه دهند. آن‌ها در حقیقت سرمایه محبت را از دست داده‌اند. عده‌ای نیز افول معبود غروب‌کننده را در متن طلوع و ظهور و جلوه آن می‌بینند؛ به آن دل نمی‌بندند و برای دل‌کندن از آن، منتظر غروبش نمی‌مانند. اگر توجه و نگاه انسان از افول‌کننده‌ها برداشته شود، پشت پرده آن‌ها را می‌بیند. اگر به این معبودها دل بست، «حجاب» می‌شوند و اگر دل برداشت «آیه» خواهند شد.
ضیافت بلا
نویسنده: سید محمدمهدی میرباقری