در انتخابات پیش رو چه کنیم؟
۱. در این سال‌ها یاد گرفته‌ام که مرید هیچ شخصی نباشم. شخص‌پرستی را مترادف طاغوت‌پروری می‌دانم و سعی می‌کنم در دام آن گرفتار نشوم.
۲. در این سال‌ها تجربه کرده‌ام که بخش قابل توجهی از مسائل کشور به دولت گره خورده است. رویکرد دولت و اراده دولت برای حل مسائل، مهم است؛ البته که حتما این مهم، حتی نیمی از کار نیست و شرایط زمینه‌ای و مداخله‌ای دیگر و بازیگران پرقدرت دیگری نیز وجود دارند.
۳. در این سال‌ها سعی کرده‌ام با باورهایم زندگی کنم. با همه نقدی که به اعضای شورای نگهبان و تصمیمات‌شان دارم، به دلیل اینکه «ولی فقیه» زمانه شرکت در انتخابات را واجب عینی می‌داند در انتخابات شرکت خواهم کرد؛ آن هم ولی فقیهی که طی دو دهه گذشته که اوضاع سیاسی کشور را درک کرده‌ام، آینده‌نگری، جامع‌نگری و هوشمندی او بر من ثابت شده است.
۴. مشارکت حداکثری مردم در انتخابات را مبارزه با طمع بیگانگان به کشور می‌دانم و به نظرم با همه ایرادات، راه حل مشکلات را باید در درون خودمان بجوییم.
۵. ای کاش نامزدها، حلقه اصلی چند نفره خود را اعلام می‌کردند تا راحت‌تر مقایسه می‌کردیم.
۶. بین گزینه‌های موجود، تسلط یکی از کاندیداها به مسائل کشور را بیشتر از بقیه دیدم. او را دارای برنامه برای حل مسائل دیدم و حائز اراده برای اجرای این برنامه. رویکرد او برای مدیریت کشور را بهتر از بقیه می‌دانم اما اینکه عملکرد او چه می‌شود را نمی‌توانم حدس بزنم؛ اینکه چقدر می‌تواند تیم خوبی جمع کند، چقدر می‌تواند تقوای سیاسی خود را ادامه دهد، چقدر می‌تواند موانع ایجادی باند قدرت و ثروت را کنار بزند و.... نیاز به ادامه همراهی مردم با او دارد و تفضل الهی.
۷. از نامزدی که اطرافیان همه‌رنگی دارد و تسلطی بر مباحث ندارد و به دفعات برایش تصمیم‌سازی می‌شود، نگرانم؛ هر چند خودش آدم خوب و قاطعی باشد ولی قاطعیت در چیزی که به آن علم نداری، خطرناک‌تر است.
۸. صرفنظر از اینکه طی روزهای آینده چه کسانی به نفع چه کسانی انصراف می‌دهند، امیدوارم نتیجه انتخابات به نفع مردم و انقلاب آن‌ها شود.