از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد دست و پا گم کرده ای دیدم دلم آمد به یاد
خیلی جالبه، وقتی به این حدیث امام علی (ع) فکر کردم که هر جا کوهی از ثروت انباشه شده باشد گودالی از فقر کنده شده است؛ فکر کردم این فقط برا پول و سکه نیست. میتونه خیلی جاهای دیگه هم استفاده بشه. مثلا تو همین شهر یه آدم‌هایی پیدا میشن که مثل یه کوهی از اخلاق حسنه هستند و یه سری آدم که کاش لااقل مثل اون سنگی بودند که:
تکلیف بشر خدمت خلق است ورنه سنگ سر ره هم به کسی کار ندارد
نمی‌دونم، بعضی موقع‌ها فکر می‌کنم که همون جور که وقتی راجع به پول حرف می‌زنیم فقیر بودن بقیه رو می‌تونیم به رفتار ثروتمندان ربط بدیم، اینجا هم میشه فقر اخلاقی رو به ثروتمندان اخلاقی ربط داد، چون اونا کم تلاش می‌کنن برا دستگیری از بقیه افراد. یا اگر تلاش می‌کنن بلد نیستن چگونه تلاش موثر داشته باشن!
توجیه‌های بسیاری میارن مثل اینکه من فعلا بهشون کمک نمی‌کنم که خودم رو ارتقا بدم و بعد یه دفعه دست همه رو بگیرم یا اینکه تقصیر خودشونه که اینطوری هستن! یا اینکه درست بشو نیستن! اما مگر قلب ما برای بشریت نمی‌تپد؟ یا اصلا مگر برای ایران نمی‌تپد؟
پس بیایید یک جهاد فرهنگی رو شروع کنیم، از همین فردا دست بقیه رو بگیرید، منم سعی می‌کنم خودمو از چاه بکشم بیرون به شرط اینکه دست منم بگیرید!
راستی امروز یکی از اساتید این جهاد فرهنگی رو شروع کرد و سه پند داد : ۱- علم بیاموزید. ۲- علم خود را به دیگران هم یاد بدهید. ۳ – به آن عمل کنید.