در روزهایی که جمهوری اسلامی ایران هدف حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفت، آن‌چه توازن میدان را به سود ما برگرداند، تنها سامانه‌های پدافندی و موشکی نبود؛ وحدت ملی بود. وحدتی که میان مردم و حاکمیت، میان جریان‌های گوناگون سیاسی، میان رسانه‌ها و کنشگران اجتماعی شکل گرفت. این همدلی نه‌تنها نشانه‌ای ...

آتش‌بس، به‌طور معمول، صدای گلوله‌ها را خاموش می‌کند. اما اگر در این دوره، همه صداها هم‌زمان خاموش شوند—از جمله روایت—نه صلحی پایدار شکل می‌گیرد و نه حافظه‌ای قابل اتکا ساخته می‌شود. نبرد روایت، اگر در این دوره رها شود یا صرفاً در اختیار نهادهای رسمی باقی بماند، نه‌تنها به خلأ ...

در دوره‌هایی که عملیات نظامی متوقف می‌شود و فضای میدانی وارد مرحله‌ای از تعلیق موقت می‌گردد، فرض غالب آن است که جامعه وارد دوره‌ای از آرامش شده است. اما واقعیت آن است که چنین وضعیتی، نه پایان بحران، بلکه انتقال آن به ساحت‌های دیگر—به‌ویژه عرصه رسانه‌ای، ادراکی و سیاست‌گذاری—است. آتش‌بس، ...

صلح، در نگاه بسیاری، نشانه خرد، تعادل و بازگشت به آرامش است. اما همه صلح‌ها یکسان نیستند. گاهی آنچه «صلح» می‌نامند، چیزی جز ادامه‌ی سلطه در لباسی نرم‌تر نیست. صلح تحمیلی دقیقاً همین است: جایی که قدرت، جای عدالت را پشت میز مذاکره می‌گیرد. در تاریخ و امروز، بارها شاهد ...

در جهان مدرن، قدرت‌های بزرگ نه فقط از طریق سلاح و اقتصاد، بلکه با معماری نظم جهانی، خود را تثبیت کرده‌اند. ایالات متحده، بی‌تردید یکی از مهم‌ترین بنیان‌گذاران نظم نوین جهانی پس از جنگ جهانی دوم بوده: نظمی مبتنی بر قوانین بین‌المللی، توافق‌نامه‌های چندجانبه، سازمان‌های نظارتی، و ادعاهایی از جنس ...