پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

انسان به خوراک نیازمند است، باید غذا بخورد تا زنده و سالم بماند و به قول پزشکان علاوه بر جیره غذایی نیازمند انواع مختلف ویتامین‌ها و ... است که عدم هر کدام از این موارد باعث بیماری‌های گوناگون می‌شود.

به همین ترتیب روح هم به موازات تلاش‌ها و فعالیت‌ها و مرارت‌های زندگی نیازمند خوراک است. خوراکی که اتفاقا برای انسان عقلانی و انسانی که گام در سیر الی الله گذاشته است، فوری‌تر و ضروری‌تر است.

یکی از خوراک‌های روحی که افراد به آن نیاز دارند حفظ شأن و شخصیت‌شان است؛ انسان‌ها همواره تمایل دارند که کار و رفتارشان مورد پسند و رضایت دیگران قرار گیرد و مورد قدرشناسی واقع شوند تا از نظر روحی تغذیه شوند. در تعالیم اسلامی رضایت خداوند بالاترین حد رضایت است که روحیه افراد بدان تغذیه می‌شود اما در روایات توصیه شده است که قدر نیکی‌های افراد را بدانیم تا انسان‌ها به کارهای نیک تشویق شوند و به جامعه آرمانی نزدیک‌تر شویم. 

به نظر می‌رسد یکی از پدیده‌های گم‌شده در جامعه ما همین حفظ شأن و شخصیت انسان‌ها و قدرشناسی از افراد است که در سطح جامعه، سازمان، محله، گروه دوستان و حتی خانواده باعث بروز مشکلاتی می‌شود که به مرور زمان آسیب جدی به روابط می‌زند.