پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

شب گذشته به رونمایی کتابی با عنوان «ناصر حسین: زندگی‌نامه سردار شهید ناصر جمال بافقی» دعوت شده بودم. یادواره شهدایی بود که زندگی و عزتمان را مدیون جهاد و اخلاص آنهاییم. کلیپی پخش شد که گفتگویی بود با شهید حسن تهرانی مقدم که در آن راجع به شهید بافقی صحبت کرده بودند. ایشان می‌گفتند که لحظه‌ای بدون ذکر شهدا سپری نمی‌کنند چرا که اگر با شهدا در این دنیا غریب باشند، در آن دنیا هم غریب خواهند بود. گفتند شهدا ستاره‌های درخشان راه هستند.

با خودم راجع به این جملات فکر می‌کردم که چه کسانی لیاقت شهادت دارند؟ حتما کسانی که مدام برای خدا جهاد می‌کنند و مدام در آرزوی شهادتند. اما گویا برای ما جمله «بعد از شهدا ما چه کردیم؟» به جای اینکه موتور پیش‌راننده باشد، شده بهانه تنبلی و تکلیف را از سر خود باز کردن که ای آقا ما کاری نکردیم بعد از شهدا؛ و لابد محض تواضع هم می‌گوییم!

زندگی شهدایی مثل ناصر جمال بافقی، یا شهدای نام‌آشناتری همچون شهید تهرانی مقدم و شهید مصطفی احمدی روشن که امروز سالروز شهادتش است، الگویی است برای جهاد فی‌سبیل الله و تکلیف‌مداری. جهادی که در زمانه ما مصداق اصلی‌اش جنگ نرم اعم از فرهنگی و رسانه‌ای است و جهاد علمی و جهاد اقتصادی. مبارزه در این راه و استقامت در آن، با توجه به ستاره‌هایی همچون تهرانی‌مقدم و احمدی روشن، عاقبت خوش شهادت دارد.