پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

به وقت شام نام فیلمی سینمایی است که این روزها در حال اکران است و با توجه به فروش بیش از ۶ میلیارد تومانی تا کنون، انتظار می‌رود در لیست ۲۰ فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران نیز وارد شود.

تیزر تبلیغاتی فیلم را احتمالا از طریق تلویزیون یا فضای مجازی دیده‌اید. داستان، داستان یک خلبان ایرانی است که هنگام جنگ با داعش در سوریه، قصد گرفتن مرخصی دارد تا بتواند به همسر باردار خود کمک کند. اما داستان به نحو دیگری رقم می‌خورد و او مجبور به ماندن برای انجام عملیاتی سخت می‌شود.

در این فیلم به خوبی ظلمی که به مردم سوریه شده است، نمایش داده می‌شود؛ زیرکی، هوش در کنار وحشی‌گری داعشی‌ها نشان داده می‌شود و نقطه قوت داعش در بازنمایی رسانه‌ای عملیات‌های خود بازگو می‌شود.

از نظر تکتیک نیز فیلم در حد بالایی است تا جایی که شاید کمتر فیلمی را در تاریخ سینمای ایران بتوان رقیب این فیلم از نظر تکنیک دانست.

یک ضعف محتوایی البته در این فیلم به نظر من مشهود است. درست در جایی که عدم تقابل داعش با اسراییل در حال انتقال به مردم است، دامن عربستان سعودی و ترکیه از حمایت داعش پاک می‌شود و به گونه‌ای گفتگوها انجام می‌گیرد که گویی داعش با عربستان و ترکیه هم دشمن است.

دیدن این فیلم را در سینما پیشنهاد می‌کنم. صداگذاری خوب این فیلم در سینما بهتر درک می‌شود و از آن بیشتر لذت می‌برید.

پ.ن: اگر کودک خردسال دارید، او را با خود برای تماشای این فیلم نبرید. اگر هم مجبورید او را همراه ببرید، یکی از سینماهای نزدیک به مرکز خرید را انتخاب کنید تا به همراه مادرش سینما را ترک کنند!

چند روز پیش به تماشای فیلم سینمایی «چ» رفتم. حرف‌هایم در  رابطه با بیان حوادث انقلاب برای نسل سوم را در قبلا در این پست زده‌ام و تکرار مکررات نمی‌کنم. اما نکته‌ای که حین فیلم به آن فکر می‌کردم این بود که اگر این انقلاب هیچ چیز نداشت، فقط به دلیل اخلاص شهید چمران در همین دو روز زندگی‌اش که در فیلم به تصویر کشیده شده، هیچ کسی حق توهین به این انقلاب را ندارد و هیچ مسئولی هم حق انحراف از این مسیر و یا کوتاه آمدن و در جا زدن ندارد.