پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

* این یادداشت به عنوان سرمقاله شماره 148 روزنامه سرخط منتشر شده است.

هر چند که رئیس دولت یازدهم در شعارهای انتخاباتی خویش بیشتر بر رفع مشکلات اقتصادی تأکید کردند و حتی واژگان فرهنگی «تدبیر» و «امید» را به سمت اقتصاد مایل نمودند، اما به هر صورت یکی از مطالبات اصلی مردم از دولت، مطالبات فرهنگی است.

رهبر معظم انقلاب به عنوان راهبر و سیاستگذار کلان نظام، مهمترین مطالبات فرهنگی از دولت یازدهم را «تکمیل و اجرای طرح مهندسی فرهنگی»، «بهبود فرهنگ کار»، «بهبود فرهنگ مصرف»، «تقویت فرهنگ قرآنی»، «افزایش سرانه مطالعه و تیراژ کتاب» و «مقابله با اباحیگری و بی‌بندوباری اخلاقی» عنوان کرده‌اند.

همچنین حسن روحانی در مناظره فرهنگی انتخابات، به طور مشخص راجع به فرهنگ سخنانی بیان داشت که یادآوری کلیدواژگان آن می‌تواند سمت و سوی مطالبات را جهت بخشد. هر چند که به برخی از آسیب‌شناسی‌ها و راهکارهای آن نقد وارد است. ایشان در جریان مناظره فرهنگی، انقلاب اسلامی را اساسا یک انقلاب فرهنگی دانستند و اشاره کردند فضای فرهنگی باید یک فضای دارای «امنیت» باشد؛ از نظر ایشان با شفاف کردن قوانین، می‌توان نگرانی از سانسور را تا حد زیادی کاهش داد. صیانت از باورهای دینی و تقویت آن، یکی از مهمترین محورهای سخنان رئیس دولت یازدهم در جریان مبارزات انتخاباتی بود که نماد آن ترویج عقلانیت در فهم مسائل دینی در مقابل ترویج قشری‌گری و خرافات به نام دین است که مثال بارز آن نسبت دادن «مدیریت ناکارآمد» به امام زمان (عج) بود! یکی دیگر از دغدغه‌های مهم دکتر روحانی در جریان مناظرات تهمت زدن مسئولان به دیگران بدون حکم قضایی بود. رئیس جمهور در آن روزها با صدای رسا اعلام کرد که «تمرکززدایی» را مهمترین راهکار از میان انواع راهکارها برای حل این معضلات می‌داند.

به نظر می‌رسد که علاوه بر مطالباتی که رهبر معظم انقلاب در جایگاه راهبری نظام برای این دولت متصور هستند، پایبندی به این شعارها در عمل – هر چند که برخی آسیب‌ها به گمان ایشان وجود داشته است – برای این دولت لازم است. به طور مثال مردم مطالبه دارند که وقتی جناب آقای ترکان که در حال حاضر دارای 6 شغل دولتی است، به عنوان یک مسئول بدون حکم قضایی به دیگران تهمت می‌زند، جناب آقای دکتر روحانی به عنوان پاسدار شعارهای خود، به عنوان اولین نفر واکنش نشان دهد و حق را معیار عمل خویش قرار دهد نه نزدیکی و دوری افراد به خود را؛ انشالله همینطور خواهد بود.