سانسور یا دادگاه؟
دولت کویت تصمیم گرفته است که سختگیری در سانسور کتاب را کاهش دهد. کتابهایی مثل گوژپشت نوتردام اثر ویکتور هوگو هم در کویت تا به حال اجازه انتشار نداشته است. بر اساس قانون جدید، ناشران موظف هستند که فقط عنوان کتاب و نام نویسندگان را به وزارت اطلاعات کویت اعلام کنند. نکته جالب توجه اینکه فقط یک شکایت رسمی از سوی مردم، میتواند با رأی دادگاه منجر به توقیف کتاب شود و از این پس به جای وزارت اطلاعات، دادگاه پس از انتشار کتب بر آنها نظارت خواهد کرد.
کریستین اینارسون رییس انجمن جهانی ناشران در این مورد گفت: به تمام کسانی که با موفقیت این تغییر را در راستای آزادی صنعت نشر انجام دادهاند، تبریک میگویم.
----------------------------------
در سیستمهایی که نظارت بر محتوا وجود دارد، نظارت به دو دسته پیش از انتشار و پس از انتشار تقسیم میشود. مثلا ما در ایران در مورد کتاب، نظارت پیش از انتشار داریم. کتابها قبل از آنکه منتشر شوند، باید توسط وزارت ارشاد مجوز انتشار بگیرند؛ اما در مورد روزنامه، خبرگزاریها و مجلات، نظارت پس از انتشار داریم. یعنی به مدیرمسئولان روزنامهها و مجلات توسط وزارت ارشاد این اختیار داده میشود که محتوای مورد تایید خود را منتشر کنند و در قبال آن پاسخگو باشند و اگر محتوایی پس از انتشار خلاف قانون تشخیص داده شود با آن مدیرمسئول طبق قانون برخورد خواهد شد.
هر کدام از این دو روش، معایب و مزایای خودش را دارد. طبق برخی شنیدهها عموم ناشران ایرانی حاضر نیستند نظارت پس از انتشار را بپذیرند و حاضرند قبل از آنکه کتابی را منتشر میکنند، مجوز آن را از ارشاد بگیرند یا اصلاحات لازم را انجام دهند اما نظارت پس از انتشار را مساوی اعمال سلیقه بیشتر میدانند و به طور خلاصه ترجیح میدهند با وزارت ارشاد سروکار داشته باشند تا اینکه بعدا در صورت مشکل به دادگاه بروند.
حال همین نکته ساده توسط رییس انجمن جهانی ناشران به عنوان موفقیتی در راستای آزادی نشر شناخته شده است.
ثبت نظر
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
مطمئنید مطلب رو درست خوندید؟ :)
خدا رو شکر این پست کافه ذهن رو از بی اطلاعی در آورد !
طرف کلی هزینه میکنه کتاب رو چاپ میکنه بعد منتشر می کنه بعد شکایت میشه توقیف میشه به فنا میره!
خلاصه که ببخشید اگه جمله بندیم خراب بود🙏🏻🙏🏻