درد مردم را
نه می‌شود ندید گرفت
نه درست است به سخره گرفت
نه می‌توان برای آن بهانه‌تراشی کرد
گلایه مردم بحق است
باید کنار هم باشیم و مشکلات را حل کنیم
باید یاد بگیریم وعده‌ای ندهیم که از پس آن برنمی‌آییم
و وعده‌های بیهوده‌ای که می‌شنویم را باور نکنیم
کسی که بخواهد و بتواند کار کند، کار می‌کند
نه سکوت منفعلانه می‌کند و نه وعده بیهوده می‌دهد
شاید یکی از شیرین‌ترین انواع مطالعه، مطالعه در مورد تاریخ است. تاریخ علاوه بر اینکه مانند داستان، فراز و نشیب و تعلیق دارد، آموزنده هم هست. با مطالعه تاریخ هر چند ممکن است تلخی‌های زیادی را تجربه کنیم اما لااقل می‌دانیم شکست‌هایی که خورده‌ایم را نباید تکرار کنیم تا آن تلخی‌ها دوباره نیاید.
اگر تاریخ بخوانیم، می‌دانیم که حتی پس از انقلاب مشروطه، امثال وثوق‌الدوله می‌توانند قرارداد ۱۹۱۹ را با دولت بریتانیا امضا کنند و اگر نباشند امثال شهید مدرس که این قرارداد را زیر پا بگذارند، تحت قیمومیت دولت بریتانیا می‌ماندیم.
اگر تاریخ بخوانیم، می‌دانیم وقوع انقلاب یک امر یکباره نیست که اگر یکباره باشد و مصون از خطا و انحراف و زوال، دیگر پس از انقلاب مشروطه نیازی به انقلاب اسلامی نبود.
همیشه باید فکر کنیم که مردم ایران چرا انقلاب کردند؟ آیا واقعا تحت تأثیر جو قرار گرفتند؟ آیا یک ملت، تحت تأثیر جو می‌تواند سالها اسیر و شهید بدهد تا به پیروزی برسد؟
اگر مردم شعار «آزادی» می‌دادند یعنی از «استبداد» خسته شده بودند و اگر شعار «استقلال» می‌دادند یعنی از «وابستگی» بیزار بودند و اگر «جمهوری اسلامی» یکی از ارکان شعارشان بود، یعنی نمی‌خواستند یک نفر به عنوان شاه مطابق میل شخصی خود برای آنها تصمیم بگیرد.
انقلاب بر رژیم شاهنشاهی پیروز شد و به قدرت رسید ولی آیا کار تمام شد؟ این تازه بامداد پیروزی است، و اگر فکر کنیم انقلاب در سال ۵۷ پیروز شد و کار تمام شد و باید همه چیز خوب و عالی و درجه یک بشود، ضربه‌های شکننده خواهیم خورد.
تداوم انقلاب تا بی‌نهایت است. اگر دچار بیماری خطرناک روزمرگی شدیم، آن‌وقت حتما همه چیز را به راحتی از دست خواهیم داد. باید بیدار باشیم، باید هر کس به سهم خود تلاش کند تا از این آرمان‌هایی که ملت پای آن ایستاد، محافظت کند؛ حال چه مقابل دشمن خارجی در حفظ استقلال باشد و چه در مقابل سودجویان طاغوت‌مسلکی که آزادی مردم را نشانه گرفته‌اند و چه مقابل دشمن درونی خودمان که هر روز عقل و قلبمان را با شبهه و تردید تهدید می‌کند.
انحرافات عملکردی انقلاب‌مان را ببینیم و درمانش کنیم، همانطور که درستی‌های رویکردی انقلاب‌مان را می‌بینیم و به آن افتخار می‌کنیم.
سالروز پیروزی انقلاب‌مان مبارک.
وقتی می‌خواهیم #کارآفرینی فناورانه انجام دهیم، نیروهایی مانند سرعت تغییرات فناورانه و پذیرش #اینترنت در تمام حوزه‌های #زندگی_اجتماعی ما را کمک می‌کنند. عوامل زیادی وجود دارند که این پویایی را ایجاد می‌کنند اما یکی از مهم‌ترین آنها #اثر_شبکه است.
همه می‌دانیم که شبکه و ارتباطات شبکه‌ای برای پیشرفت چقدر مهم است اما معمولا از این غافلیم که شبکه‌ها به خودی خود #ماندگار نیستند. آنها همانطور که نیاز به ایجاد دارند، نیاز به #پرورش هم دارند. #فناوری فقط وجود آنها را تسهیل می‌کند و نه تضمین.
حدود پانزده سال پیش آمازون از دستگاه کتابخوان الکترونیک خود با فناوری جوهر الکترونیک رونمایی کرد. دستگاهی که باعث شد بعد از سالها، بالاخره کتاب الکترونیک در دنیا جدی گرفته شود و تبدیل به یک صنعت شود. کم کم کتابخوان‌های دیگر با برندهای مختلف از آمریکا، کانادا و چین شروع به رقابت کردند. بعضا مثلا برند بوکس کتابخوان با قلم نوری و بعد کتابخوان با فناوری جوهر الکترونیک رنگی را هم رونمایی کرد اما آمازون تغییر جدی در کیندل‌های خود ارائه نمی‌کرد و فقط کمی آنها را ارتقا می‌داد. اما این بار قضیه متفاوت است.
بالاخره آمازون از یک کیندل جدید به نام اسکرایب رونمایی کرده که هم برخلاف کیندل‌های چند سال اخیر شش اینچ نیست و ده اینچ است و هم مهم‌تر از آن، قابلیت نوشتن دارد. در ویدئوهایی که منتشر شده است، کیفیت نگارش قلم بر روی کاغذ دیجیتال کیندل نیز کیفیت خوبی است. حالا دیگر کیندل فقط کتاب نیست و می‌تواند جای دفتر، سررسید و امثالهم را بگیرد.
باید دید واکنش مردم به این تحول در کیندل چیست؟ آیا مردم ترجیح می‌دهند «نوشتن» را روی موبایل و تبلت ادامه دهند و روی کتابخوان فقط کتاب بخوانند یا کیندل‌اسکرایب فروش بالایی را تجربه می‌کند؟
اختلاف بین مردم در برداشت از اتفاقات بد این روزها یعنی ادامه رفتارهای هیجانی و غیرعاقلانه از سمت گروههای مختلف.
نیاز است مرجعیت گروههای مختلف فکری، فکری به حال اثرگذاری پایین خود روی گروه خودشان بکنند.
جامعه حق تعیین سرنوشت خودش را دارد، چه موافق و چه معترض باید بتوانند گفتگو را جایگزین نزاع و درگیری کنند.
اغلب مردم از هر تفکری، به قانون اساسی پایبندند و اجرا شدن درست آن می‌تواند محور وحدت شود.
وحدتی که از گروهک‌های برانداز و افراطی مجال ناامن‌سازی را می‌گیرد.
می‌دانیم به اندازه کافی خارج از مرزهایمان دشمن داریم، دشمنی گروههای مختلف فکری مردم با همدیگر را فرو بنشانیم.