پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

پارلمان بریتانیا در سال ۲۰۰۶ قانونی در مورد تقلب یا کلاهبرداری مصوب کرده است که fraud act نامیده می‌شود. در این قانون سه عنصر اصلی برای جرم کلاهبرداری تعریف شده است:

۱. کلاهبرداری با ارائه اطلاعات نادرست؛

۲. کلاهبرداری از طریق عدم افشای اطلاعات؛

۳. کلاهبرداری با سوء استفاده از موقعیت.

طبق این قانون نهادهای دولتی یا عمومی نه تنها نباید اطلاعات غلط به مردم و کسب‌و‌کارها بدهند، بلکه بایستی اطلاعات مورد نیاز کسب‌وکارها، مردم و محققان را با افشای اطلاعات در اختیارشان بگذارند. عدم افشای این اطلاعات خودش جرم محسوب می‌شود زیرا شائبه سوءاستفاده از این احتکار اطلاعاتی به منظور کسب منافع وجود دارد.

شما چقدر به اطلاعات مورد نیازتان دسترسی دارید؟