پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

چیزی در مورد فرقه بارپرستی (cargo cult) شنیدید؟ 
جنگ جهانی دوم بود و مردم چند جزیره کوچک در اقیانوس آرام، یکی از شدیدترین نبردها بین ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها رو مشاهده می‌کردند. مردم محلی در عمرشون نه سرباز جنگی دیده بودند و نه بی‌سیم و خودروی جیپ و نه می‌دونستن هواپیمای جنگی چیه؟! اون‌ها فقط می‌دیدن که از این پرنده‌های غول‌پیکر، یه سری بسته به پایین پرت میشه که در اون غذا هست! سربازها کنسروهاشون رو با مردم تقسیم می‌کردند و چه چیزی برای شبیه‌سازی بهشت، بهتر از نزول غذا از آسمان؟!
وقتی جنگ تموم شد، مردم برای اینکه دوباره غذا از آسمان نازل بشه، از کاه، هواپیمایی در ابعاد واقعی ساختند؛ با بامبو برج مراقبت رادیویی درست کردند و حرکت سربازانی را تقلید کردند که در جنگ دیده بودند، با بی‌سیم‌هایی که از چوب ساخته بودند! اون‌ها همه چیز رو شبیه‌سازی کردند تا پرنده‌ها براشون غذا بیارند!
مردم همه کارها رو به درستی انجام می‌دادن. شکل و شمایل کار عالیه. اما نتیجه نمیده! به این میگن چسبیدن به فرم، بدون درک درستی از محتوا!
چقدر در زندگی شخصی، شغلی‌ و اجتماعی‌مون رو آوردیم به رفتارهای نمایشی بدون روح و انتظار داریم که نتیجه بگیریم؟