پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

* این یادداشت، سرمقاله شماره 11 روزنامه سرخط در روز 16 بهمن 91 است.

 

در دهه فجر انقلاب اسلامی هستیم. انقلابی که 34 سال از به ثمر رسیدن آن در ایران می‌گذرد و پس از گذشت چند دهه به دوران جوانی خود رسیده است و سرمنشأ بیداری اسلامی در دیگر کشورهای اسلامی و مایه امید و عزت ملت‌های تحت ستم جهان است.

پیشرفت‌های ایران اسلامی در زمینه‌های گوناگون علمی در کنار حفظ استقلال و گفتمان حق‌طلبانه مواردی بوده است که چشم انداز این انقلاب را درخشان نشان می‌دهد اما قطعا این راه، راه آسان و بدون دردسری نخواهد بود. غفلت از حیله‌های دشمن می‌تواند باعث خواب‌آلودگی و کندی این مسیر شود؛ این دشمن هم می‌تواند درونی و هم بیرونی باشد.

دشمن بیرونی با سازوکارهای پیچیده خود از فشار و تحریم و تهدید و ... گرفته تا اجیر کردن و فریب دادن عوامل خودی و حتی تا بیان سخنانش از زبان خودی‌های غافل در حال پیشبرد مقاصد خود است. اما بزرگترین دشمن این مسیر، دشمنی است که در درون خود ماست که عبارت است از خلقیات فاسد، تمایلات نفسانی، راحت‌گرایی، غفلت‌گرایی و ... اگر دل به قله نورانی انقلاب اسلامی بسته‌ایم، باید مراقب باشیم که در درون خود دچار هزیمت نشویم که اگر در درون خود شکست نخوریم، از دست دشمن بیرونی کاری ساخته نیست. خوشحالی دشمن در صورت مشاهده اختلافات بین مسئولین و دلبستگان به انقلاب به دلیل فرصت استفاده از همین دشمن درونی است. فرصتی که بعضا برخی از افراد حتی دلسوز به دلیل عدم توجه به همین دشمن درونی، در اختیار دشمن می‌گذارند و در شرایطی که نیاز به وحدت به عنوان ضروری‌ترین خواسته کشور محسوس است، موجب اختلاف‌افکنی می‌شود.

بدانیم که با احساس عزت است که انسان از نفوذ و غلبه دشمن سیاسی و اقتصادی و از غلبه دشمن بزرگ و اصلی یعنی شیطان محفوظ می‌ماند و مراقب باشیم که این احساس عزت تبدیل به خودشگفتی، غفلت و لذت‌جویی نشود که نتیجه‌ای جز توقف و پرتاب شدن به عقب نخواهد داشت.

 

روزنامه را می‌توانید از اینجا دریافت نمایید.