پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

۱۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «امام زمان» ثبت شده است

یادداشت

پای کار ...

به همین زودی شب قدر هم رسید. نیمه شعبان که مکه بودم نتونستم از امام زمان (عج) بنویسم، با خودم گفتم امروز یه شعر از زبان حضرت بنویسم و به دوستان خوبم بگم که شب قدر شیعه باید متفاوت با شب قدر وهابی‌ها باشه که نیمه شعبان غربت آن حضرت در کنار خانه خدا کاملا مشهود بود. امشب نزاریم امام زمان (عج) در دل ما هم غریب باشه!
 
بَه چه خوش گفته رسول کردگار             افضل الاعمال باشد انتظار
انتظاری که نبی فرموده چیست             منتظر در منظر آن یار کیست؟
منتظِر باید به راه منتظَر                        بگذرد از هستی و از جان و سر
گر بیاید آن امام با وفا                           در همین تهرانِ ما پرسد ز ما
کو نشان شیعگی شهرتان؟                 تا نمایم من دعایی بهرتان
خویش را در مهلکه انداختید                  که امام خویش را نشناختید
گوییا درس جدیدی خوانده‌اید                غافل از رسم شهیدان مانده‌اید
زود آدم‌های دنیایی شدید                    با گناه خود پذیرایی شدید
رفت از یاد شما آن روزها                      گریه‌ها و ناله‌ها و سوزها
دوری از راه سعادت می‌کنید                 غفلت از شوق شهادت می‌کنید
یک نفر بی‌جرم و بی‌تقصیر نیست         این کدورت‌ها که بی‌تاثیر نیست
عفت و شرم و حیا، ایمان چه شد؟        غیرت ناموسی مردان چه شد؟
نانِ شبهه لقمه‌ی مردم شده                چادر زن‌های شیعه گم شده
کو حجاب فاطمی بانوان؟                     کو مرام خالص نسل جوان؟
نیست از هجرم دلی غرق ملال             بس که کردید هر حرامی را حلال
نیست یک خانه نجیب و بی‌گناه            تا شبی آنجا بگیرم من پناه
من امامم سرپناه من کجاست؟            هیئتی‌ها جایگاه من کجاست؟
وای در هیئت اگر غفلت کنید                 از زنا بدتر اگر غیبت کنید
عمرتان صرف سخن چینی گذشت         در لباس دین به بی‌دینی گذشت
من چراغ و ریسه می‌خواهم چه کار؟      شیعه می‌خواهم که باشد پای کار
شیعه‌ی خالص به دنبال من است          دائما فکر من و آل من است
منتظر باشید تا آیم ز راه                       بی‌پناهان را دهم آخر پناه
من دعا گوی شما هستم ولی              از شما خواهم گدایی از علی
راه جدم مرتضی راه من است               هر که در این راه باشد ایمن است
 
* این شعر توسط حاج منصور ارضی خوانده شده است.

 

نقل قول نقل قول

کاروان عمر

عمر را پایان رسید و یارم از در در نیامد                      قصه ام آخر شد و این غصه را آخر نیامد

جام مرگ آمد بدستم جام می هرگز ندیدم                 سالها بر من گذشت و لطفی از دلبر نیامد

مرغ جان در این قفس بی بال و پر افتاد و هرگز            آنکه باید این قفس را بشکند از در نیامد

عاشقان روی جانان جمله بی نام و نشانند                 نامداران را هوای او دمی بر سر نیامد

کاروان عشق رویش صف به صف در انتظارند               با که گویم آخر آن معشوق جان پرور نیامد

مردگان را روح بخشد، عاشقان را جان ستاند             جاهلان را این چنین عاشق‌کشی باور نیامد

 
 
                                                                                                     امام خمینی (ره)
 
 
نقل قول نقل قول

زنده بودن بدون تو ننگ است

تا دل عاشقان گرفتار است                آینه پایبند زنگار است

گوشه‌ی خلوتی مگر بدهند              ورنه این معرکه چو بازار است

لب ما بست و گفت کیف الحال؟        این هم از شیوه‌های آزار است

طفل اشکم نرفته ره گم کرد              این نشانی ز بس که دشوار است

نه دگر حال مستی‌ام مانده              نه به مستی توان گفتار است

حرف‌های نگفته‌ای دارم                   که فقط منبرش سر دار است

العجل العجل دلم تنگ است             زنده بودن بدون تو ننگ است

تو سماوات خاکباز منی                   تو نیاز منی، نماز منی

نذر تو کرده‌ام که جان بدهم             تو همه نذری و نیاز منی

با تو کس را نمی‌توانم دید               زان که دربست یار ناز منی

با تو حتی نگفتنی گفتم                  زان که تنها تو چاره ساز منی

نیمه شد ماه احمدی چه کنم؟         باز هم تو نیامدی چه کنم؟

 

 

* این شعر در نیمه شعبان سال 84 توسط حاج ابولفضل بختیاری خوانده شده است.