هر چقدر بیشتر خام باشیم، بیشتر خودخواهیم. وقتی بدونیم که آهن در کوره و با پتک‌هایی که آهنگر بهش میزنه ساخته میشه، مسیر ساخته شدن رو دنبال می‌کنیم. هر چقدر از خودخواهی دور بشیم، از اختلاف هم دور میشیم.
آن یکی آمد درِ یاری بِزَد گفت یارش: کیستی ای معتمد؟ گفت: من! گفتش: برو هنگام نیست بر چنین خوانی، مقام خام نیست خام را جز آتش هجر و فراق کی پزد کی وا رهاند از نفاق رفت آن مسکین و سالی در سفر در فراق دوست سوزید از شرر پخته گشت آن سوخته پس باز گشت باز گِرد خانهٔ همباز گشت حلقه زد بر در به صد ترس و ادب تا بنجهد بی‌ادب لفظی ز لب بانگ زد یارش که بر در کیست آن گفت بر در هم توی ای دلستان گفت اکنون چون منی، ای من در آ نیست گنجایی دو من را در سرا نیست سوزن را سر رشتهٔ دوتا چونک یکتایی درین سوزن در آ
در جهانی که تنها یک درصد از جمعیت، تملک ۴۰ درصد از منابع را در اختیار دارند؛ دنیایی که در آن هر روز ۴۳ هزار #کودک به‌خاطر #فقر و #بیماری‌های قابل علاج می‌میرند؛ و ۵۰ درصد #جمعیت آن با درآمد روزانه ۲ دلار زندگی می‌گذرانند؛ یک چیز روشن است: اینکه یک جای کار واقعا می‌لنگد.
انحصارگرایی گوگل در کنار الگوریتم‌هایش که اطلاعات را به سوی منافع سرمایه نئولیبرال و نخبگان اجتماعی ایالات متحده می‌برد، باعث شده جریان اطلاعاتی‌ای به‌وجود آید که تظاهر به معتبربودن می‌کند ولی در عمل، بازتاب منابع تبلیغاتی است. به بیان دیگر، باید گفت که گوگل به سود دست‌به‌جیب‌ترین مشتریان خود، یا یک‌جور درهم‌تنیدگی منافع مردمی و تجاری کار می‌کند. اما کاربران، گوگل را یک منبع عمومی می‌دانند که به منافع تجاری هیچ گوشه‌چشمی ندارد. گوگل مستقیما از راه آنچه می‌توان «کارتفریح» کاربران نامید، پول درمی‌آورد؛ وقتی کاربران می‌پذیرند کار و داده‌های شخصی خود را در اختیار گوگل و محصولات آن بگذارند، نتیجه چیزی نیست مگر سود کردن گوگل.
اگر انسان‌ها از قبل، نیازهای ولیّ خدا را تخمین نزده و خود را برای رفع آن نیاز مهیا نکرده باشد، زمانی که باید، نمی‌تواند در میدان حاضر شود؛ فرصت‌ها بر او سبقت می‌گیرند و نه او بر فرصت‌ها؛ از این رو نمی‌تواند از فرصت‌ها بهترین بهره را ببرد.
ما معمولا در دنیای متحول و روی امواج، خانه می‌سازیم و به محض ساختن نیز خدای متعال آن را خراب می‌کند. دوباره جای دیگری را می‌سازیم و باز هم خدا آنجا را خراب می‌کند! اگر عاقل باشیم، پس از خراب شدن، دوباره آن را نمی‌سازیم. اگر از روی موج پا برداریم، خداوند ساحل را به ما نشان می‌دهد.