چند ماهی است که غالب فضای رسانهای کشور به خصوص در فضای مجازی، علیه دولت و جریان موسوم به انحرافی قلمفرسایی میکند. اینکه آیا عدهای اشتباهات دولت را یک رویه انحرافی میپندارند و یا این رویه واقعا وجود دارد، سوال مهمی است که زمان آن را مشخص میکند، اما نکته مهم این است که آیا این نوع برخورد مطابق خواستههای رهبر معظم انقلاب هست و آیا ایشان این نوع برخورد را به نفع نظام میدانند یا خیر؟
به هر حال این نوع برخورد کردن با جریان موسوم به انحرافی نتایج کوتاه مدتی را در زمان حاضر خواهد داشت و قطعا نتایجی هم در فرهنگ سیاسی نظام جمهوری اسلامی خواهد داشت. با کمی آیندهنگری متوجه خواهیم شد که ایجاد و دامن زدن به فرهنگ تخریب قوای سهگانه بخصوص دولت (که به قول رهبر معظم انقلاب بار اداره کشور را به دوش میکشد) در نهایت چقدر میتواند به ضرر نظام مردمی جمهوری اسلامی تمام شود.
سخنانی از رهبر معظم انقلاب را با هم مرور میکنیم تا کمی بیشتر وارد بحث شویم:
«آنچه که امروز لازم است، این است که همه این وظیفه را بشناسند، بدانند که ما کجا هستیم. یک عدهاى غفلت میکنند، نمیفهمند که ما این همه حرکت کردهایم، پیش آمدهایم؛ نمیفهمند که ما هنوز راه طولانىاى در پیش داریم؛ نمیفهمند که ما دشمن داریم، دشمن از تنبلى ما، از غفلت ما، از اختلاف ما، سوء استفاده میکند. مخاطب بیشتر این حرف شخصیتهاى مطرح جامعه - سیاسى و فرهنگى و غیره - هستند که باید مراقب حرف زدنهاى خودشان، مراقب نوشتنهاى خودشان، مراقب موضعگیریهاى خودشان باشند. اتحاد و اتفاقى که رمزِ همهى پیشرفتها و پیروزیهاست، امروز بیشتر از همه براى این کشور لازم است. مسئولین کشور هم واقعاً دارند زحمت میکشند، حقیقتاً دارند زحمت میکشند. دولت، مسئولین، مدیران بخشهاى مختلف، تلاش میکنند. اگر کسى ایراد و انتقادى هم دارد، نباید آن را جورى مطرح کند که این مدیرى که در تلاش هست براى اینکه کار را بهتر انجام دهد، او را تضعیف کند. اختلافات غالباً از هوسهاى نفسانى برمیخیزد. اگر کسى بگوید این عمل من که اختلافانگیز بود، تفرقهانگیز بود، براى خداست، این را باور نکنید. تفرقهى بین مؤمنین کارِ خدائى نیست، براى هدفِ خدائى انجام نمیگیرد؛ کار شیطانى است؛ کار شیطانى است. ایجاد بغضاء و کینه بین مؤمنین، فضاى اختلاف را به وجود آوردن، این کار شیطان است، کار خدائى نیست.
کار خدائى همدلى است. یک نفر یک کارى دارد، مسئولیتى را بر عهده گرفته، دیگران باید کمک کنند تا کار را خوب انجام دهد. اگر ضعفى داشت، به او تذکر دهند؛ اما نگذارند او تضعیف شود. این کسى که این عَلم را بر دوش کشیده، بلند کرده، همه باید کمکش کنند؛ یکى عرقش را پاک میکند، یکى بادش میزند. اگر دیدند که در نگه داشتن عَلم دارد اشتباه میکند، راهش این نیست که یک مشتى هم به پشتش بزنند، خودِ او و عَلم را سرنگون کنند. راهش این است که کمکش کنند این اشکال برطرف شود؛ این نکته را باید همه توجه کنند، بخصوص کسانى که در عرصهى سیاست و در عرصهى فرهنگ و در عرصهى رسانه و در عرصههاى گوناگون نقش و حضورى دارند.» *
همانطور که مطالعه فرمودید ایشان بیان میکنند که حتی اگر مسئولی در نگه داشتن عَلم اشتباه میکند، باید به او کمک کرد.
و چه کمکی در شرایطی که علم اشتباه نگه داشته شده بهتر از نقد منصفانه است؟ و مهمتر اینکه چه چیزی بیشتر از تخریب مصداق این جمله است که یک مشتی هم به پشتش بزنند و خود او و علم را سرنگون کنند.
* بیانات رهبر معظم انقلاب دیدار جمعى از مداحان و ستایشگران اهلبیت (ع) 1387/4/4
ثبت نظر
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
جهت ارتباط با سایت، بنر سایت ندای انقلاب را در وبلاگتان نصب نمایید .
در صورت تمایل مطالب برگزیده وبلاگتان را برای ما ارسال نمایید تا دربخش های مختلف فضای مجازی منتشر شود
http://www.nedayeenghelab.com/vfrbn4i.erhbiu31rolp6em..h,nur3eu4iupr.html
با تشکر
فضای مجازی سایت ندای انقلاب
من نقطه نظرم در مورد این پستتان(اختلاف در محل استفاده است، نه در خود سخنان) را در پست جدیدم داده ام.
اما بحث های کلی همین پست:
1- خواست نظام، عدالت حداکثری است. این یعنی نمی توان عدالت را فدای مصلحت کرد. عدالت حداکثری که من می فهمم یعنی دزد و آیت الله یکی هستند. یعنی اگر آیت الله مص... تهمتی زد، باید طبق قانون شلاق بخورد. این با مصلحت و اتحاد "همه با هم" جمع نمیشود(منظور معنای استنباطی از وحدت در فضای امروز). اصولا اتحاد باید برای ایجاد عدالت باشد.
2- همنطور که در یادداشت جدید نوشته ام، ما باید علم عدالتخواهی را برداریم، باید خودمان نقد کنیم تا ضد انقلاب با اسم عدالت ما را نقد نکنند...
3-"اگر دیدند که در نگه داشتن عَلم دارد اشتباه میکند، راهش این نیست که یک مشتى هم به پشتش بزنند، خودِ او و عَلم را سرنگون کنند. راهش این است که کمکش کنند این اشکال برطرف شود؛ " از نظر من این یعنی نباید ساکت شد. باید نقد کرد. نمی گویم کوبیدش، ولی اگر کسی اشتباهی کرد، باید تاوانش را بدهد یا نه؟!البته شما هم بیان کردید که راه حل همان نقد منصفانه است.