پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

* این یادداشت، سرمقاله پیش شماره 3 هفته نامه سرخط در روز 21 بهمن 91 است.

از آن روزی که ملت ایران به فضل الهی توانست حکومت دیکتاتوری شاهنشاهی را از میان بردارد و به جای آن، مردمسالاری دینی را بنیان نهد، 34 سال می‌گذرد. 34 سالی که سلطه‌گران جهانی همواره برای تبدیل نشدن ایران به یک الگوی موفقِ عدم وابستگی به شرق و غرب همه تلاش خود را به کار بستند اما تا کنون نه تنها ناموفق بودند بلکه این انقلاب را در سراسر جهان صادر شده می‌بینند. هر چند استکبار جهانی با تبلیغات گسترده خود خواست به ملت‌های جهان این گونه القا کند که صدور انقلاب از سوی جمهوری اسلامی ایران، به معنی صدور به وسیله ابزارهای سیاسی، نظامی و امنیتی است اما عدم تمایل ایران برای این روش‌ها و اعلام صریح آن از سوی مسئولین بلندپایه جمهوری اسلامی این توطئه را ناکام گذاشت.

صدور انقلاب از نظر ما بازتولید معارف والای اسلامی است تا مسلمانان احساس هویت و شخصیت اسلامی کنند و از خواب غفلت رها شوند. اصل نهضت مردم ایران از منظر امام خمینی (ره) نیز یک انقلاب جهانی بود؛ انقلابی که نه تنها متعلق به همه مسلمانان است بلکه متعلق به همه انسان‌ها است. با این پیش فرض که این امر غیر از دخالت در امور سایر کشورها و غیر از صادر کردن انقلاب به روش استعمارگران دیروزی است. صادر کردن انقلاب از منظر جمهوری اسلامی یک پدیده رحمانی است که بوی خوش آن باید در سراسر جهان پراکنده شود تا ملت‌ها به وظیفه خود آشنا شده و بدانند که هویتشان چیست و کجاست. از زاویه‌ای دیگر می‌توان اذعان داشت که حقیقت انقلاب با وقوع آن صادر شده است و ملت‌های جهان طبیعتا از تجربه موفق جمهوری اسلامی درس می‌گیرند و لزوما نباید به مردم جهان گفت که شما هم این‌گونه عمل کنید. در واقع انقلاب اسلامی یک بار در هنگام وقوع آن صادر شده است و دیگر کاری از دست سلطه‌گران برنمی‌آید.

در چند سال اخیر و با پررنگ شدن بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی، نشانه‌هایی از صدور انقلاب در جهان دیده می‌شود. تمایل ملت‌‌های تحت سلطه و دیکتاتوری منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا به استقلال، آزادی و اسلام از دید هر انسان منصفی غیرقابل انکار است. بیداری‌ای که با اعتماد به وعده الهی تا قلب اروپا پیش خواهد رفت و در آینده‌ای نه چندان دور، نظام سلطه را از بین خواهد برد.

هفته نامه را می‌توانید از اینجا دریافت نمایید.

* این یادداشت، سرمقاله شماره 11 روزنامه سرخط در روز 16 بهمن 91 است.

در دهه فجر انقلاب اسلامی هستیم. انقلابی که 34 سال از به ثمر رسیدن آن در ایران می‌گذرد و پس از گذشت چند دهه به دوران جوانی خود رسیده است و سرمنشأ بیداری اسلامی در دیگر کشورهای اسلامی و مایه امید و عزت ملت‌های تحت ستم جهان است.

پیشرفت‌های ایران اسلامی در زمینه‌های گوناگون علمی در کنار حفظ استقلال و گفتمان حق‌طلبانه مواردی بوده است که چشم انداز این انقلاب را درخشان نشان می‌دهد اما قطعا این راه، راه آسان و بدون دردسری نخواهد بود. غفلت از حیله‌های دشمن می‌تواند باعث خواب‌آلودگی و کندی این مسیر شود؛ این دشمن هم می‌تواند درونی و هم بیرونی باشد.

دشمن بیرونی با سازوکارهای پیچیده خود از فشار و تحریم و تهدید و ... گرفته تا اجیر کردن و فریب دادن عوامل خودی و حتی تا بیان سخنانش از زبان خودی‌های غافل در حال پیشبرد مقاصد خود است. اما بزرگترین دشمن این مسیر، دشمنی است که در درون خود ماست که عبارت است از خلقیات فاسد، تمایلات نفسانی، راحت‌گرایی، غفلت‌گرایی و ... اگر دل به قله نورانی انقلاب اسلامی بسته‌ایم، باید مراقب باشیم که در درون خود دچار هزیمت نشویم که اگر در درون خود شکست نخوریم، از دست دشمن بیرونی کاری ساخته نیست. خوشحالی دشمن در صورت مشاهده اختلافات بین مسئولین و دلبستگان به انقلاب به دلیل فرصت استفاده از همین دشمن درونی است. فرصتی که بعضا برخی از افراد حتی دلسوز به دلیل عدم توجه به همین دشمن درونی، در اختیار دشمن می‌گذارند و در شرایطی که نیاز به وحدت به عنوان ضروری‌ترین خواسته کشور محسوس است، موجب اختلاف‌افکنی می‌شود.

بدانیم که با احساس عزت است که انسان از نفوذ و غلبه دشمن سیاسی و اقتصادی و از غلبه دشمن بزرگ و اصلی یعنی شیطان محفوظ می‌ماند و مراقب باشیم که این احساس عزت تبدیل به خودشگفتی، غفلت و لذت‌جویی نشود که نتیجه‌ای جز توقف و پرتاب شدن به عقب نخواهد داشت.

روزنامه را می‌توانید از اینجا دریافت نمایید.