پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

اسلام دین افراد مجاهدی است که به دنبال حق و عدالتند. دین کسانی است که‏‎ ‎‏آزادی و استقلال می‌خواهند. مکتب مبارزان و مردم ضد استعمار است. اما اینها اسلام را‏‎ ‎‏طور دیگری معرفی کرده‌اند و می‌کنند. تصور نادرستی که از اسلام در اذهان عامه به وجود‏‎ ‎‏آورده و شکل ناقصی که در حوزه‌های علمیه عرضه می‌شود برای این منظور است که‏‎ ‎‏خاصیت انقلابی و حیاتی اسلامی را از آن بگیرند، و نگذارند مسلمانان در کوشش و‏‎ ‎‏جنبش و نهضت باشند؛ آزادیخواه باشند؛ دنبال اجرای احکام اسلام باشند؛ حکومتی‏‎ ‎‏به وجود بیاورند که سعادتشان را تامین کند؛ چنان زندگی داشته باشند که در شأن انسان‏‎ ‎‏است.‏‏‏

مثلاً تبلیغ کردند که اسلام دین جامعی نیست؛ دین زندگی نیست؛ برای جامعه‏‎ ‎‏نظامات و قوانین ندارد؛ طرز حکومت و قوانین حکومتی نیاورده است. اسلام فقط احکام حیض و نفاس است. اخلاقیاتی هم دارد؛ اما راجع به زندگی و ادارۀ جامعه چیزی ندارد.‏‎ ‎‏تبلیغات سوء آنها متأسفانه مؤثر واقع شده است.

الآن گذشته از عامه مردم، طبقه تحصیلکرده، چه دانشگاهى و چه بسیارى از محصلین روحانى، اسلام را درست نفهمیده‌‏اند و از آن تصور خطایى دارند. همان طور که مردم افراد غریب را نمى‏‌شناسند، اسلام را هم نمى‏‌شناسند. و [اسلام] در میان مردم دنیا به وضع غربت زندگى مى‏‌کند. چنانچه کسى بخواهد اسلام را آن طور که هست معرفى کند، مردم به این زودی‌ها باورشان نمى‌‏آید؛ بلکه عمال استعمار در حوزه‌‏ها هیاهو و جنجال به پا مى‏‌کنند.

برای اینکه کمی معلوم شود فرق میان اسلام و آنچه به عنوان اسلام معرفی می‌شود تا چه حد است، شما را توجه می‌دهم به تفاوتی که میان «قرآن» و کتب حدیث، با رساله‌های عملیه هست: قرآن و کتاب‌های حدیث، که منابع و دستورات اسلام است، با رساله‌های عملیه، که توسط مجتهدین عصر و مراجع نوشته می‌شود، از لحاظ جامعیت و اثری که در زندگانی اجتماعی می‌تواند داشته باشد بکلی تفاوت دارد. نسبت اجتماعیات قرآن با آیات عبادی آن، از نسبت صد به یک هم بیشتر است! از یک دوره کتاب حدیث، که حدود پنجاه کتاب است و همه احکام اسلام را در بردارد، سه - چهار کتاب مربوط به عبادات و وظایف انسان نسبت به پروردگار است؛ مقداری از احکام هم مربوط به اخلاقیات است؛ بقیه همه مربوط به اجتماعیات، اقتصادیات، حقوق، و سیاست و تدبیر جامعه است.

ولایت فقیه، صفحه 11

نویسنده: امام خمینی (ره)