پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

به ایام فاطمیه اول رسیدیم. چقدر زود گذشت که بزرگان می گفتند قدر بدانید شاید سال دیگه نتونید فاطمیه رو درک کنید.

درک کردن فاطمیه؛

چه کسانی فاطمیه را درک می‌کنند؟ درک کردن فاطمیه بستگی به چه چیزهایی دارد؟ آیا درک کردن فاطمیه فقط به لباس مشکی پوشیدن و روضه گرفتن و سینه زدن است، بی آنکه به فرهنگ فاطمیه نزدیک شویم؟

عده کمی در فاطمیه و به خصوص فاطمیه اول به عزا می‌نشینند اما همان عده کم هم به این موضوع توجه نمی‌کنند که فاطمیه چه درس‌هایی برای ما دارد!

چه می‌شود که خانمی که جهان به خاطر او خلق شده است این گونه خود را فدای ولایت و مهم‌تر از آن فدای حق می‌کند؟

به خودمان فکر کنیم، در کجای فرهنگ فاطمیه ایستاده‌ایم؟ چگونه خود را شیعه کسانی می‌دانیم که فقط در حرف می‌توانیم بگوییم به اعمال آنها عشق می‌ورزیم ولی در عمل خود را به آنها نزدیک نمی‌کنیم؟

چقدر حقیرند کسانی که به اسم مصلحت همه کم کاری‌های خود را توجیه می‌کنند و از ترس اینکه مردمان کوچک این زمانه از دور آنها پراکنده شوند، حاضرند حق را پنهان کنند اما غافل از آنکه حق هیچگاه پنهان نمی‌ماند و این انسان‌های حقیر روزی در انبوه برگ‌های درخت زیبا و تنومند حق و عدالت گم می‌شوند.

چقدر ساده لوحند کسانی که به دنبال خشنودی همگان هستند و خشنودی خالق خود را فراموش کرده‌اند. خشنود بودن مردم از انسان چیز بدی نیست، یکی از دعاهای پیامبر اسلام هم این بود که: «خدایا مرا در میان مردم خوشنام قرار بده»، اما چه نکاتی که در این زمینه نگاشته نشده است و چقدر کار انسان سخت شده است! کتاب‌های بسیاری که در این زمینه نوشته شده است در یک حکمت نهج البلاغه خلاصه شده است و بسیار آسان هدف و وسیله ما را مشخص می‌کند:

«رابطه خود را با خدا اصلاح کن، آنوقت خداوند رابطه تو با همه را اصلاح خواهد کرد.»